මම හිතනව

ලියන්නට කවියක්

හැමදාම...

නුඹව කවියක් කරපු කවියක්

නුඹ තරම් ලස්සන කවියක්

නුඹ තරම් ළෙන්ගතු කවියක්

ඒ උණත් ලියන්නට කවියක්

නුඹ ගැන කියන්නට තරම් පොහොසත්

එක වචනයක්

බෑ තාම ගළපන්න

කිසිවක්ම නොලියාම

කුරුටුගා ගුළි කරපු

හිස් කඩදාසි මිස...

ඇගෙ Party frock එක

මං ආසයි ඇයට

ඊටත් වඩා ඇගේ Party frock  එකට

සාදයේ නියොන් එළි වලට
ඇස් නිළංකාර කර දිස්නේ දෙන...

මං ආසයි ඇගෙ
ලිලී මල් සුවද කවපු
Party frock එකට
ඉන් ඇගේ පිරුණු ළැම මතු කරන හැටියට

                  මං ආසයි ඇගෙ Party frock  එකට
                       එය මගේ අතට දැනෙන විදිහට
                            මගේ ඇගිලි අතරින්
                                   කඩා හැළෙන හැටියට

                       මං ආසයි ඇගෙ Party frock  එකට
          එහි බද වටා යන මල් මෝස්තරේට
     මං ආසයි ඇගේ ගත තුළින්
ඉන් මල් පිපෙන හැටියට

වීරයන් මියැදී හමාරය...

සියළු විප්ලවවාදී වීරයන්

මියැදී හමාරය
ඉපැදෙන්නට සිටින උන්
ගර්භාෂ තුළ නූපන්ව මරා දමති...
මළකුණෙන් වීරයන් නූපදී...

මවු වරු
මළ බිළිදු දෙස බලා
උණු කදුළු කැට හළති
කදුළින් වීරයන් නූපදී...

මහ සඝහු, දෙව් පුත්හු
මළ බිළිදු ඉදිරියේ
පින් නගා ස්තෝත්‍ර ගයති
ගාථාස්තෝත්‍රයෙන්
වීර්යන් නූපදී

වීරයන් වැලැලූ
සීතල පස් මත
රතු පාට මල් පිපෙයි
මල් වලින් වීරයන් නූපදී...

හිම කුමාරිය

නුඹයි හිම කුමාරිය
හිම ධූලියෙන් නෙළුව
ගිම්හාන නගරයේ
විසුළ හිම බිදිති මත
පා කොණින් ඇවිද ගොස්
නොබිදි හිම මල් සොයන...

නුඹ සිසිරයේ කුමාරිය
හිම ධූලියෙන් නෙළුව
සැළෙයි සිත තැවි තැවී
දිය වේද නුඹේ රුව
නැගෙන හිරු දාහයෙන්
වසන්තේ උණුහමට

හැමදාම රැකගන්න
නොදී නුඹ දිය වෙන්න
බැරිවේවි මට උණත්
ගිම්හානෙ පැමිණි විට
ගිමන් කල දිය කදුළ
සේම නුඹ දිය වෙලා
දනී නෙත් ඉදිරියේ
නුඹ ගලා යන බවෙක...

නුඹ හිතේ ගෑවී ගෑවී
හිත අවුස්සන
ඉන් පහුව
නුඹෙ පාඩුවේ
වැඩක් පළක් කරන

මම වැඩක් පළක් නොකර
නුබේ ස්පර්ශය
වමාර වමාරා රස විදින . ...